دوش در حـــــــلقه مــا قصــه گـــیسوی تــو بــود
تا دل شب سخـــن از سلسلـــــه مـــــوی تـوبــــود
دل که از ناوک مـــژگان تو در خــــــــون میگشت
باز مشتـــــاق کمانخــــــانه ابــــــــروی تو بـــود
هم عفــــــا لله صبــا کــز تـــو پیامــــی میـــــــداد
ورنه در کس نـــرسیـــــــدم کــه از کـــوی توبود
عالم از شور و شر عشق خبــر هیچ نــــــداشت
فتنه انگیــــز جهــــان غمـــــزه جادوی تو بــــود
من سر گشته هم از اهــــــل سلامت بــــــــــودم
دام را هــــــم شکن طـــره هنــــــــدوی تــو بود
بگشا بنـــــــد قبـــا تا بگشـــــایـــــــد دل مـــــن
که گشـــــادی که مــــــرا بود ز پهلـوی تو بود
بوفـــای تو کــــه بر تــــربت حـــــــافظ بگـــــــــذر
کـــز جهان مــــــی شد و در آرزوی روی تو بود
دارد دل من صــــد غم و غمخــــوار نـــــدارد
این کـــودک بیمار پــــر ستـــــــار نــــــــدارد
در شهـــر شما جـــز دل آواره مـــــــا نیــست
آنکس کـــــه غمـــی دارد و غمخــــوار نـدارد
آن به کـــه ز کنــج قفــس آزاد نگــــــــــــردد
مــــر غــی کــه سر صحبت گلـــــزار نــــدارد
مــا ئیم و تنـــی سوده کــــه آسودگیش نیـست
مـــا ئیم و دلی خسته کــــه دلـــــدار نـــــدارد
نا لیـــد ن مـــرغان چمن خـــــــوش بــود اما
ذوق سخن مـــــر غ گــــــرفتـــــار نــــــــدارد
غم آمـــد و ننشسته ز دل رفت چـــــو دانست
کاین خـــــانه ویران در و دیــــــــوار نـــدارد
ای پیـــرهن آهسته بـــزن بوسه بر اعضاش
کــــان خـــرمن گــل طــا قت آزار نـــــــدارد
جائــی که خـــزف را نشناسنـــــــد ز گوهـــر
البتــــه سخــن گــــــر مــی بـــازار نـــــدارد
جـــز دلی چنـــد چــــو پـــژمان و امیــــــری
الفت گهـــــــــر شعـــر خـــــــریدار نـــــدارد
هنگام بازدید رییس از یک بیمارستان روانى، از روانپزشک پرسید شما چطور میفهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟
روانپزشک گفت :
ما وان حمام را پر از آب میکنیم و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمارمیگذاریم و از او میخواهیم که وان را خالى کند .
رییس:
آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگتراست.
روانپزشک گفت:
نه! آدم عادى در پوش زیرآب وان را بر میدارد .شما میخواهید تختتان کنار پنجره باشد یا نه ؟
پسری یه دختری رو خیلی دوست داشت که توی یه سی دی فروشی کار میکرد. اما به دخترک در مورد عشقش هیچی نگفت. هر روز به اون فروشگاه میرفت و یک سی دی می خرید فقط بخاطر صحبت کردن با اون... بعد از یک ماه پسرک مرد... وقتی دخترک به خونه اون رفت و ازش خبر گرفت مادر پسرک گفت که او مرده و اون رو به اتاق پسر برد... دخترک دید که تمامی سی دی ها باز نشده... دخترک گریه کرد و گریه کرد تا مرد... میدونی چرا گریه میکرد؟ چون تمام نامه های عاشقانه اش رو توی جعبه سی دی میگذاشت و به پسرک میداد.